жынды көбелек — (ҚХР) өз басына өзі пәле табатын ұшқалақ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жер — Же р ауд а р ы л у ш ы . Ж е р аударылған адам. Сізден Жылқайдаров Рысқұлды ж е р а у д а р ы л у ш ы арестанттар тобына жатқызып, оның түр түсі жөнінде мәліметтер алуыңызды сұрайды (Ш. Мұртазаев, Қызыл жебе, 207). Жер бесік. ф и л о с. Адамның… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сиқыр — су. п е р и ф. Арақ, жынды су. С и қ ы р с у кімді арбап уысына түсірмеген, кімді жынды етпеген (Б.Соқпақбаев, Таңд., 58). Сиқырлы таяқ. этногр. Жас өспірімдер ойыны. Олар қол ұстасып, дөңгелене шеңбер бойына тұрады. Жүргізуші олардың әрқайсысына … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сүрейлен — ет. Жынды сүрейлену, есуастану. – Болар, болар, деп с ү р е й л е н д і анау сұрын өзгертпей (Ж.Қорғасбек, Жынды., 167) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тасошақ — I зат. Тастан жасалған ошақ. Ошақ: темірошақ, т а с о ш а қ, жерошақ және қазандық болып бөлінеді (Шаңырақ, 105). Қазан жерошаққа, үш сирақты темірошаққа және т а с о ш а қ қ а асылады да, астына от жағылады (Қ.Толыбаев, Бабадан., 248). Есік алды … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
нақұрыс — ир. сын. Ақылынан адасқан, есалаң, жынды, жарымес … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
пәруана — ир. зат. Түнде отқа түсетін «жынды» көбелек … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ауан-ақыл — (Қарақ.) есі кеміс, ауысқан, жынды … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әуекей — (Қарақ., Мой.) әулекі, жынды. Қызы бір ә у е к е й көрінеді (Қарақ., Мой.). қ. әугіп адам, әуескі, әулекей, әумәсір, әуміш … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әуескі — (Сем., Ұрж.) жынды, әумесер. Сендей ә у е с к і г е қайдан жолықтым екен (Сем., Ұрж.). қ. әугіп адам, әуекей, әулекей, әумәсір, әуміш … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жіллі — (Түрікм., Таш.) жынды. Бермағамбеттің ж і л л і баласын айтпай ақ қойшы (Түрікм., Таш.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі